A Coruna en de oversteek van de Golf van Biskaje

A Coruna en de oversteek van de Golf van Biskaje

A Coruna 25 juli 2019

Zoals in heel Galicië werd ook hier de Nationale feestdag van 25 juli gevierd. Dit bracht gezelligheid in de oude stad gedurende 4 dagen. Door alle smalle straatjes en op de kleine pleintjes waren marktkraampjes met zeer diverse en typisch Galicische spullen.

Ook kon er overal gegeten en gedronken worden. Op Plaza de Maria Pita waren allerlei Middeleeuwse spelen voor kinderen. Oude ambachten waren ook ruim vertegenwoordigd.

Beeld van Maria Pita

 Eigenlijk gaat deze stad in de zomermaanden van het ene feest over in het andere.

In één dag alles opgeruimd en de volgende dag werden er overal grote podia opgebouwd voor het feest van Maria Pita.

María Mayor Fernández de Cámara y Pita (Sigrás, 1565 – A Coruña, 1643) was een Spaanse vrouw, die bekend werd door haar actieve rol in de verdediging van de stad A Coruña tegen de Engelse admiraal Francis Drake.

María Mayor Fernández de Cámara y Pita, kortweg María Pita genoemd, is wellicht te vergelijken met de Nederlandse Kenau Simonsdochter Hasselaer. Volgens de overlevering vocht María als een ware leeuwin om haar stad te verdedigen. Ze doodde een Engelse vaandrig die over de stadsmuren heen dreigde te komen. Dit moedigde de rest van de burgerij zodanig aan dat ze de aanval van de Engelse overmacht wisten af te slaan.

In 1581 trouwde Maria Pita met Juan Rois. Daarna trad zij nóg driemaal in het huwelijk. Met de slager Gregoriio de Rocamonde, de scheepskapitein Sancho de Arratia en met Gil de Figueroa, met wie ze vier kinderen kreeg.

Koning Filips II kende María Pita vanwege haar heldenmoed naderhand een pensioen toe van 5 escudos per maand. Later werd dit bedrag zelfs verhoogd tot 10 escudos per maand.

María Pita heeft een standbeeld op het centrale plein van A Coruña, dat naar haar is genoemd (Plaza de Maria Pita). Er is ook een voormalig huis van María Pita, in de Rúa As Ferrerías, als museum ingericht.

Tevens waren er een leuke kunstmarkt, een antieke boekenmarkt en openluchtconcerten, zowel op het Plaza de Maria Pita als op de brede kade bij de haven. Heel veel straatartiesten en leuke bezigheden voor de kinderen.

Op de avond voor vertrek hebben we nog heerlijke tapa’s gegeten in ons favoriete restaurantje El Pinar, waar de hammen en worsten aan balken aan het plafond hangen.

Een impressie van A Coruna

Start van internationale laserwedstrijd

Het havenkantoor van de eerste haven bij A Coruna

De zeeman staart peinzend over de zee

Van al dat geslenter wordt je best moe :-) 

Even lunchen op het mooie pleintje!

In de marmeren tegels van het plein zijn diverse stripfiguren geëtst.

Beeld van Maria Pita

A Coruna wordt ook wel genoemd: De glazen stad.

De weersites hebben we continu gecheckt om het goede weerwindow te vinden voor de oversteek naar Bretagne, Frankrijk. De boot vaarklaar gemaakt, proviand ingeslagen, eten gekookt voor 2 dagen, zodat dit alleen maar opgewarmd hoeft te worden (je weet nooit in wat voor omstandigheden je verzeild raakt), warme kleding voor de nachten opgesnord en klaargelegd, zeilpakken, laarzen, grabbag enz. enz.

3 augustus vertrek A Coruna

Om 09.30 vertrokken. Eerst nog even volgetankt in de andere haven, hier was enig oponthoud. Uiteindelijke om 10.25 uur weg.

De Hercules, vuurtoren van A Coruna

Het weer: grijs bewolkt,Oost 2 bft.

Laatste stukje Spaanse kust

Die dag regelmatig de zeilen gehesen, soms motor er weer bij, waterig zonnetje, voorzeil op en weer af. Om 14.45 in de verte blauwe lucht.

Rustige oceaan

Veren in de lucht!

17.05 uur Geen bereik meer, dus vanaf nu geen communicatie meer mogelijk met het thuisfront of wie dan ook.

Gelukkig doet onze oude vertrouwde NAVTEX het nog steeds prima dus krijgen we wel elke dag een goed weeroverzicht van de diverse gebieden van de Golf van Biskaje van zowel Spanje als van Frankrijk.

19.00 warm gegeten.

Ondanks onze afspraak dat Paul daarna zou gaan slapen tot het donker zou zijn, lukte hem dat maar 20 minuten.

23.30 Yvonne naar bed, om 01.15 er weer uit. Die nacht om de 2 uur er weer even uit.

Zeilen gereefd, op motor, zeilen er weer bij.

Op de 2^e dag, 4 augustus, Om 06.00 ging het gloren en 06.40 Paul naar bed, helaas maar tot 07.10, dus maar een half uurtje. Veel te weinig na een lange dag en nacht druk bezig te zijn geweest. Er stond te weinig wind, waardoor hij door de hoge golven alsmaar omhoog gelanceerd werd op het bed en dus steeds wakker werd.

Motor er weer bij en afkruisen.

2 WALVISSEN  gezien! Fantastisch om mee te maken. Was wel blij dat ze niet even met onze Sea Drive kwamen “spelen” zoals dolfijnen vaak doen. J

Uiteindelijk kon Paul om 09.15 even een paar uurtjes onder zeil.

Om 10.30 dus na 24 uur hebben we al 138 mijl gevaren.

Om 16.15 motor uit, ZEILEN!! Wind schuin achter, zonnetje maar frisser door wind in de kuip.

Om 19.00 was er op de AIS plotter een heel grote groep schepen, waarschijnlijk beroepsvissers, te zien. Onze koers liep recht door dit grote veld schepen.

Paul er toch maar even bij geroepen.We besluiten om de koers te verleggen en er omheen te varen. Dit betekende een grote omweg. We zijn overstag gegaan met de uithoudersboom aan het voorzeil.

Na zo’n anderhalf uur zag ik enkele schepen naar stuurboord varen, dat ging betekenen dat we toch nog door een groot deel van de schepen zouden moeten varen. 

We kregen inmiddels via de marifoon gesprekken door tussen de vissers zowel in het Spaans, Engels en Frans. Verbazingwekkend dat deze schepen honderden mijlen varen om gezamenlijk op 1 gebied, midden op de Golf van Biskaje te gaan vissen.

Om half 11 heeft Paul de wacht weer overgenomen.

Op een gegeven moment hoorde hij een melding in het Spaans over een Barco de Vela. Dat waren wij dus!! Ze hadden ons dus duidelijk ook gezien op de AIS

’s Nachts om 01.20 zeilen gereefd en met de motor bij 9 mijl terug om op onze koers terug te komen.

We zagen het veld wijken, de boten die naar stuurboord voeren bleven aan die kant. De rest aan bakboordzijde. Zo maakten ze voor ons een mooie doorgang. Het leek erop dat ze toch een beetje rekening met ons gingen houden.

Terug op de goede koers kon de motor uit en konden we goed zeilen want de wind trok al stevig aan. Op de NAVTEX was de voorspelling 5 bft occasionally 6 bft. 

Het was maar goed dat we stevig gereefd hadden want de wind nam meer en meer toe tot 6bft en zelfs 7bft voor een poosje met af en toe een uitschieter naar de 8 bft.. Daardoor namen de golven uiteraard ook toe. In het donker leek het of ze van achter over je boot heen wilden rollen maar de boot is net een dobbertje dus ze gingen uiteindelijk netjes onder de boot door.

In de ochtend nam de wind gelukkig iets af en schommelde tussen 5 en 6 bft.

In 16 uur tijd hebben we zo ongeveer 100 mijl zeilend afgelegd. Dat gaf ons wat meer speling met onze dieselvoorraad. Want de hele Golf overvaren op de motor zou niet lukken met onze tankinhoud plus reserve tanks.

5 augustus 07.11 uur

5 augustus om half acht was het weer de beurt van Yvonne. Helaas was het net gaan regenen. Dus ze bofte niet. Wind, regen en hoge golven.

Helaas was de wind op om 11 uur. Dus spinnakerboom weg voorzeil weg en motoren met steunzeil vanwege de hoge golven. Gelukkig zagen we ons waypoint bij Ile de Sein op de plotter in zicht komen op een dikke 55 mijl afstand.  Gelukkig was het weer goed geworden met een zonnetje en wolken.

Om acht uur ’s avonds kregen we weer bereik met onze telefoon. Het bleek dat de kinderen, als actieve volgers, ons op Marinetraffic al om 19.00 uur hadden gespot. Leuk om na 2,5 dag weer contact te hebben. 

Helaas was het eerste stuk na Ile de Sein erg bumpy door de klotsgolven van het samenspel van de stroming en wind.

Voor het aanvaren van Camaret  moesten we heel scherp opletten daar er behoorlijk wat eilandjes, rotsen en ondieptes waren. In de schemer gingen we ons focussen op boeien en lichtbakens.

Uiteindelijk kwamen we rond 11 uur ’s avonds aan in de baai van Camaret. Hoewel we ons goed hadden ingelezen, was het vinden van de haveningang voor ons in het pikdonker onmogelijk mede doordat er overal onbekende boeien lagen. (bleek later voor een zeilwedstrijd).

De haven is zeer slecht verlicht. Normaal heeft de haveningang een groen licht op het stuurboord havenhoofd en een rood licht op het andere havenhoofd. Hier bleek dit meer op zijn Frans uitgewerkt te zijn. Een groen licht voor een geblokkeerde ingang en een groen knipperlichtje voor de werkelijke, maar zeer smalle haveningang (bleek later).

Daarom besloten te gaan ankeren maar dan moesten we wel rekening houden met het getijdeverschil van 5 meter. In ons geval betekende dat ankeren op een plek van minstens  8 –10 meter zodat we bij eb niet op de kiel terecht zouden komen. Na 2 pogingen was dat gelukt en om half 1 ’s nachts  konden we dan eindelijk even proosten op het slagen van onze oversteek voordat we de kooi in doken.

’s Morgens om 7 uur zag Paul dat we verdraaid dicht op een visfarm lagen, die hadden we op de kaart wel gezien en we dachten dat we er ver genoeg vanaf geankerd hadden. Deze farm was in de donkere nacht absoluut niet te zien. Het bleken nota bene zwarte drijvers te zijn met nergens een baken als waarschuwing..

Dus even aangekleed en 50 meter verderop weer geankerd. Daarna de kooi weer in.

Om half elf ’s morgens ontbeten en de haven opgeroepen. Hoewel die propvol is vanwege de vakanties gelukkig een plek gevonden.

Eindelijk na 3,5 dag weer vaste grond onder de voeten en niet meer schommelen en stuiteren. ;-) 

De overtocht was ruig met weinig wind of met heel veel wind. Vaak dreigende luchten, maar ook zonnige momenten.

Veel grote dolfijnen en enkele kleine dolfijntjes plus 2 walvissen gezien!!

Note van Yvonne: Respect voor Paul! Hij heeft onvermoeibaar, ‘s nachts grotendeels in z’n uppie, de hoge zeeën en soms zeer ruige weersomstandigheden doorstaan.  Chapot!

Note van Paul: Een compliment aan Yvonne, die toch heel kranig uren alleen de wacht heeft gedaan als ik sliep en daarnaast onvermoeibaar voor de inwendige mens heeft gezorgd.