Tocht langs de laatste Ria om Kaap Finisterre en de Costa da Morte (de kust van de dood)

Dagje naar Santiago de Compostella

Zondag 21 juli 2019

Portosin verkend en ’s avonds lekker gegeten in het restaurant van de Real Club Nautico met mooi uitzicht over de haven en de baai.

De beroemde Sint Jacobschelp

Maandag 22 juli 2019

Met de bus naar Santiago de Compostella. Het was even zoeken naar de halte, maar die bleek er niet te zijn! Je moest gewoon op de hoek van een kruispunt bij de bank tegenover de apotheek wachten en als de bus voorbij kwam, je hand opsteken J. Hetgeen ons is gelukt. Verder was de reis met het openbaar vervoer leuk. We reden secundair door de bergen en piepkleine dorpjes.

De Kathedraal werd een behoorlijke deceptie. Het was één grote bouwput. Steigers, doeken, boren, lawaai en alle narigheid die je je maar kunt bedenken. L We hadden erg veel medelijden met de mensen die met hun pelgrimstocht zoveel gelopen of gefietst hadden. Sommigen stonden erbij als een boer met kiespijn.

Maar ……. We hebben toch nog een prachtig, beetje verstopt, kapelletje in de kathedraal ontdekt waar het wel rustig en devoot was.

kaarsjes gebrand voor het welzijn
 van al onze dierbaren   
    

                                                                                                                                                                                                                                                                  

Het kathedraalmuseum  is indrukwekkend. Het geeft over 4 verdiepingen verdeeld, de geschiedenis van de stad weer en het ontstaan van de pelgrimstochten. Deze pelgrimsroutes gaan naar het graf van de apostel Jakobus (San Tiago). Er is veel sacrale kunst uiteraard en er zijn prachtige Goya wandkleden.

We hebben ons verder prima vermaakt die dag, Santiago de Compostella is een prachtige stad met zeer veel historie.

Het was 33 graden en dus erg dorstig weer ;-) en uiteraard hebben we de tapa’s en pinxtos van hier geprobeerd. 

Tocht langs de laatste Ria om Kaap Finisterre en  de Costa da Morte (de kust van de dood)

Dinsdag 23 juli 2019

Ondanks dat er mist was, zijn we toch uit Portosin vertrokken om 09.15 uur. Want de mist zou in de loop van de morgen optrekken!

De mist werd echter steeds dichter en het werd ook steeds frisser.

Het is uiteindelijk een zeer barre tocht geworden met potdichte mist in de kou. Ook de golven waren 2 meter of meer. Je kijkt dus benedenaan de golf tegen een muur van 4 meter hoog water en andersom.

Op sommige plaatsen kon je de branding goed horen tegen de steile rotswanden, maar we konden  niets zien. Wetend dat er aan de andere kant ook grote rotsen waren, was dit heel akelig. We moesten volkomen vertrouwen op de gps plotter en de radar. Frustrerend.

Ook zijn we veel vissersschepen tegengekomen, die we dan op het allerlaatste moment zagen opdoemen. Zij hebben vaak hun AIS uit staan. Dat is jammer want dan kunnen we niet op de plotter zien of ze varen, en zo ja, welke kant op, of dat ze stil liggen om te vissen.

Deze trip was echt genieten, maar niet heus. De radar is nog nooit zo veel gebruikt! Je ziet dan wel een obstakel maar weet niet of dat een stilliggende vissersboot of een rots is.

Deze foto's zijn van vlak voordat we uit de Ria
 de oceaan
 opgingen en de golven hoger en de mist
dichter werd.    

16.40 Aangekomen in Camariñas, een heel klein haventje, waar we een plek kregen op een kopsteiger. De allervriendelijkste ontvangst van de havenmeester met een soepele en simpele (dus met weinig papieren en kopieën gepaard gaande) inschrijving deed ons goed. Ons humeur werd steeds beter want ….. de zon kwam zelfs tevoorschijn!

Wel begrepen we dat we direct even brood moesten scoren omdat de volgende dag een nationale Galicische feestdag zou zijn.

Woensdag 24 juli 2019

Om 06.15 op en om 07.30 vertrokken. Donkere bewolking, 15 graden, geen mist.

De Ria de Camariñas, was de laatste prachtige Ria die we konden zien op onze tocht naar A Coruña. Het was namelijk, bij uitzondering;-), helder weer!

Dit deel van de kust, vanaf Muros noemen ze de Costa da Morte (Kust des doods). Het is een heel verraderlijke rotsachtige kust met veel scheepswrakken. Heel bemoedigend, na zo’n dag als gisteren J.

Gelukkig zijn de golven niet hoger dan gisteren, hetgeen wel voorspeld was.

Maar we wilden gewoon door naar A Coruña aangezien we anders zeker een week in dit saaie kleine plaatsje moesten blijven.

Om 11.50 uur bereikten we het meest noordwestelijke punt van Spanje, Cabo de San Andrian. En ……. direct was er zon! De jassen kunnen uit!

Meest noordwestelijke eilandje
van Noord Spanje

 veel dolfijnen gezien

Om 15.30 aangekomen in A Coruña. We hebben gekozen voor de jachthaven in het centrum van de stad Marina Real Club Nautico Coruña. Daar is het altijd levendig en kort bij alle winkels etc.

Af en toe hebben we wisselende gevoelens bij de laatste havens en hoogstwaarschijnlijk ook bij een aantal die nog zullen komen. Op de heenreis hebben we veel opgetrokken met Mary en Marco van de Blauwvoet, een Bavaria 42. Op de heenreis hebben we hen ontmoet in Fécamp, Frankrijk.

We ontdekten dat we hetzelfde reisdoel hadden nl. de Middellandse Zee en besloten samen een stuk op te varen.

We hebben o.a. het eiland Guernsey verkend en de oversteek van de Golf van Biskaje gedaan. Helaas is Mary vorig jaar december overleden. Door het opnieuw aandoen van deze havens komen deze leuke herinneringen met bijbehorende anekdotes regelmatig bij ons terug.

We zullen een aantal dagen blijven in A Coruña om te wachten op een gunstige weersvoorspelling voor een aantal dagen om de grote oversteek naar Bretagne te kunnen doen.

Geeft ons ook de gelegenheid om deze stad goed te verkennen.